مواظب یکهایت باش..

 عزیز دل مادر، شاید الان آنقدر بزرگ شده ای که  می توانی این صفحه را بخوانی ..پس بیا باهم کمی حرف بزنیم و در دو دل کنیم...عجب جالب خواهد بود درد و دلی را که من در جوانی ام که فکر می کنم نابغه زمان خودم هستم  برای  تو ..کودکم می نویسم که هنوز  چیز زیادی از زندگی و مکر و حیله هایش نمی دانی و تمام خوشبختی این کره خاکی را در چیپس و پفک و ماشینهای کوکی و برقی ات می پنداری... و  تو ،.. در جوانی و برناییت و به وقت پیری  من که شاید به قرار روزگار فراموشی و آلزایمر و کند ذهنی را  یدک خواهم کشید  خواهی خواند... و شاید با خود بگویی :زمانی این نصیحت ها خریداری داشت ..حیف که دیگر نه نصیحتگری هست و نه نصیحت خری... اما امید دارم تو از آن دسته آدمهایی باشی که نصیحت و نکته های ناب زندگی را  برای خوشبخت شدنت در زندگی بکار بری و خود را کامل ترین و عاقلترین ندانی که در غیر اینصورت ضرر خواهی کرد..  عزیز دلم ، ماهانم ،..برای یک مادر حتی اگر اسیر خاک هم که باشد تضرر و گرفتاری فرزند برایش بالاترین زجرهاست .. پس تمام تلاشت را کن تا زجر مرا نبینی  ..شاید این درد و دل نباشد و واژه ای همچون "نصیحت  مادرانه" باشد..عشق مادر، دلم می خواهد خوب گوش دهی،،و خوب عمل کنی  نصیحت هایی  را که از سر دلسوزی انسانهای وارسته و مورد قبول به تو میرسد حتی اگر تکنولوژی روز شما پیشرفته تر و مدرنتر از زمان ما باشد.. دوست دارم بعضی عادات انسانی را بخوبی گذشتگان اجرا کنی حتی اگر مغرور بودن و بی تفاوتی در برابر بعضی خصایل انسانی تبدیل به  یک مد زمان  برای شما شود...تمنایت می کنم فروتن و سر به زیر باش در مقابل خالقمان  حتی اگر چنین چیزی در زمان شما دمده باشد ..و کسی را وعده پوچ نده تا زمان ادای آن برسد..مواظب گفتار،رفتار و اعمالت باش و سعی نکن حتی یکبار یا با یک کلام کسی را برنجانی..مواظب یک  بارهایت باش و هیچ چیزی را نسنجیده برای یک بار امتحان نکن..حکایتی در این مورد برایت می نویسم امیدوارم برایت مفید باشد.. 

وعده پوچ